Restauracja Bamberka znajdująca się w sercu Starego Rynku w Poznaniu od 1972r. Szczyci się przede wszystkim produktami regionalnymi od polskich serów, wędlin, cudownej poznańskiej gęsiny, kaczki, rogali świętomarcińskich, aż po polskie trunki: piwa, wódki, nalewki. W restauracji Bamberka sami wypiekamy ciasta, robimy pyzy. Przykładamy dużą wagę do naturalnych składników, nie używamy półproduktów.Posiadamy szeroką gamę regionalnych piw.
W poznańskiej restauracji Bamberka można także skosztować słynnej na całą Polskę Benedyktynki, produkowanej nieopodal Poznania w opactwie Benedyktynów w Lubiniu. Benedyktynka lubińska (Galla Anonima oraz Od siedmiu boleści) oparta jest na tej samej starannie dobranej i sprawdzonej kompozycji 21 ziół leczniczych. Nadaje ona trunkowi nie tylko wyjątkowy smak i aromat, ale przede wszystkim doskonale oddziałuje na cały układ pokarmowy. Benedyktynka wpływa wspomagająco na procesy trawienne (szczególnie przy obfitych, świątecznych posiłkach), usuwa towarzyszące im różne przykre dolegliwości i przynosi szybko ulgę po obfitym posiłku. Zioła zawarte w Benedyktynce działają ponadto ogólnie wzmacniająco, rozgrzewająco i uspokajająco.
W Bamberce można zakupić słynne cukierki krówki. Pierwsze krówki zostały wyprodukowane właśnie w Poznaniu, mianem „ojca” tych cukierków określany jest Feliks Pomorski, który ich wytwarzania miał się nauczyć w dzieciństwie u swego wuja w Żytomierzu. Umiejętności te rozwinął na skalę przemysłową w Poznaniu, gdzie w latach 1921–1929 prowadził fabrykę słodyczy, mającą siedzibę przy ul. Strzeleckiej 9 i Szewskiej 9, a w latach 30. XX wieku przy ul. Kanałowej 9. Cukierki były zawijane w papierki z rysunkiem krowy, co przyczyniło się do szybkiego spopularyzowania nazwy. Po wysiedleniu przez Niemców w okresie okupacji Feliks Pomorski założył wytwórnię krówek w podwarszawskim Milanówku, która istnieje po dziś dzień
Pierwszy budynek, w którym znajdowała się waga służąca do obowiązkowego ważenia przeznaczonych na miejski rynek towarów, wzniesiono w Poznaniu prawdopodobnie już w drugiej połowie XIII wieku. Przebudowany w latach 1532-1534, został w trzydzieści lat później powiększony przez Jana Baptystę Quadro. Znajdujące się dziś w poznańskim ratuszu elementy renesansowego wystroju: ozdobiony herbem miasta kominek i nadproża okien z łacińskimi sentencjami świadczą o znaczeniu budowli, pełniącej okresowo rolę siedziby władz municypalnych. Tu także młodzież rzemieślnicza pobierała lekcje szermierki, a w czasie powodzi odprawiano przenoszone z poznańskiej fary nabożeństwa.
W 1890 roku zabytkowy budynek rozebrano, a na jego miejscu stanął neorenesansowy Nowy Ratusz. Po wojnie, w oparciu o istniejące przekazy ikonograficzne, waga została zrekonstruowana. Wtedy też zrekonstruowano, przylegające niegdyś od wschodu, jatki chlebowe.
W 1 połowie XVI w. w Poznaniu powstał zespół kamieniczek budników, tzw. domki budnicze, wzniesionych przez indywidualnych właścicieli poszczególnych działek. W XVII w. powstał na miejscu jatek chlebowych arsenał, a jatki przeniesiono pod poznańską wagę. Pod koniec XVIII w. wzniesiono odwach. Budynki te wielokrotnie niszczone, odbudowywane i przebudowywane w swym zasadniczym zrębie (z wyjątkiem poznańskiego arsenału i sukiennic) odbudowano po zniszczeniach w 1945 r.
Niewielki pomnik-studzienka na Starym Rynku, przedstawiający kobietę w ludowym stroju bamberskim, stojąca obecnie na tyłach ratusza poznańskiego, przypomina o roli niemieckich osadników z okolic Bambergu, których pierwsza grupa przybyła do Poznania w 1719 roku. Twórcy tego pomnika na początku XX wieku, postanowili uczcić to wydarzenie. Nie ma chyba w Poznaniu pomnika, który bardziej wędrowałby po mieście, niż właśnie Bamberka.
Głównymi ofiarodawcami pomnika Bamberki znalazła się rodzina Goldenringów, zajmujących się handlem winem. Goldenringowie postanowili przeznaczyć 12 tys. marek na budowę jakiegoś obiektu. Magistrat zdecydował o postawieniu studzienki na Starym Rynku, z której korzystaliby ludzie i konie. Tuż przed wybuchem I wojny światowej postanowiono, że studzienkę zwieńczy figura Bamberki. Za modelkę posłużyła długoletnia pracownica firmy Goldenringów – Jadwiga Gadziemska. Od 1977 roku Bamberka stoi na Starym Rynku w Poznaniu, czyli na tyłach Ratusza obok restauracji Bamberka. W 1973 roku pomnik wpisano do rejestru zabytków.